Çocukluğumuzdan itibaren bu sözü duyarız. “Söz gümüşse sükut altındır.”

- Aman sus konuşma şimdi problem çıkmasın

- Bırak şimdi bir şey söyleme

- Hanımefendi ol & Beyefendi ol

Bütün bunları OLmak adına o kadar çok “SUSTUK” ki… Artık duygu ve düşüncelerimizi ifade edemez varlığımızı ortaya koyamaz duruma geldik. Çocukluğumuzdan getirdiğimiz, toplumun bize dayattığı “aman şimdi benim hakkımda ne düşünürler” kalıplarıyla sınırlarımızı iyice daralttık. İçimizde çığlıklar atar, fırtınalar kopartırken biz susmayı tercih ettik. Çünkü sükut altın!

İsteklerimizi, düşüncelerimizi karşı tarafa anlatmakla, kavga etmek, hakaret etmek arasındaki ince çizginin elbetteki farkında olarak; ben sizi konuşmaya, kendinizi özgürce ifade edebilmeye davet ediyorum.

Söz gümüşse sükut altındır ama “Başkalarının onayına ihtiyaç duymadan kendinizi rahatlıkla ve kolaylıkla ifade edebiliyor olmanız da paha biçilmez pırlantadır.”

Bugün kendinize birkaç dakika ayırın, gözlerinizi kapatın bir elinizle boğazınızı tutarak;

“Ben kendimi seviyorum ben kendimi onaylıyorum Başkalarının onayına ihtiyaç duymadan kendimi özgürce ifade ediyorum” cümlesini bütün hücrelerinizde hissederek tekrar edin.